Пркос
17-01-2011, 18:03
Ne samo sto razlicite religije ukazuju na postojanje duhovne ili nefizicke dimenzije postojanja, vec
veoma cesto one objasnjavaju i njenu uslovljenost i interakciju s fizickom dimenzijom. Tako na primer,
u hriscanskoj legendi o Bogu i Luciferu veoma slikovito je dat opis nastanka fizicke egzistencije iz
nefizicke. Mada postoji vise verzija te legende njihova sustina je ista. Pre nego sto se predje na
analizu legende, potrebno je takodje odrediti i znacenje imana Lucifer.
" Lucifer (lat.) doslovno rimski prevod imena bozanstva koje su Grci nazivali Fosfor (Phosporos) ili
Heosfor 'Svetlonosac' ili 'Onaj koji donosi jutro'. Istim imenom su Grci i Rimljani nazivali planetu
Veneru (Afroditinu zvezdu), odnosno 'zvezdu Danicu'. U hriscanskoj tradiciji, medjutim, Lucifer je
posebno ime Sotone 'laznog andjela (vesnika) svetla (II Kor. 2,11). Do te promene znacenja doslo se
alegorijskim tumacenjem pojedinih mesta Biblije (Isaija 14, 12; Luka 10, 18; II Kor. 2, 11)."
Paralelno s Luciferom bilo bi interesantno pomenuti i razlicita shavtanja bozanstva demijurg.
"Demijurg (grc.) graditelj, zanatlija; Ksenofont pripisuje Sokratu verovanje da je covekovo telo izgradio
neki mudar zanatlija. U Platonovom dijalogu 'Timaj' demijurg je zivotni princip materijalnog sveta i
umetnik koji oblikuje kosmos oblikujuci a potom mesajuci elemente vodu, vatru, vazduh i zemlju; u
tom svojstvu Platonov demijurg je vise i starije bice od drugih nizih bozanstava koja oblikuju telesnu
gradju smrtnih bica."
Neki od gnostika su demijurg predstavili kao silu zla koja je kreirala materijalni svet koji se u
potpunosti razlikovao od bozijeg sveta dobra. Isto tako, indijsko bozanstvo Siva koje zajedno sa
Bramom i Visnom sacinjavaju trojstvo, predstavljeno je kao graditelj i rusitelj.
To su samo od nekih primera u razlicitim religijama koje kreativnost i vecnost nefizickog i prolaznost i
destruktivnost materijalnog vide kao jedno isto samo u potrebnoj ili nuznoj promeni i razlici.
Prema mitologiji Lucifer je bio najsposobniji Boziji andjeo koji je isteran s neba posto je dosao u sukob
s Bogom. Rezultat tog proterivanja bio je Luciferov pad iz vise sfere ili neba (nefizicko postojanje) u
nizu sferu ili zemlju (fizicko postojanje) gde on osniva svoje carstvo. To carstvo postaje potpuna
suprotnost Bozijem carstvu jer je Luciferov pad uslovio i promenu njegove svesnosti. Medjutim, takva
suprotnost omogucava stalnu interakciju ili aktivnost, odnosno kreativnost koja predstavlja sustinu
svesti ili postojanja, tj. Boga.
Po drugoj verziji Lucifer se dobrovoljno iz jedne vise sfere, kada se za to ukazala potreba u "Bozijem
planu" spustio u nizu sferu da bi time omogucio neophodne i nuzne promene i razlike koje su sastavni
deo Bozijeg postojanja, ali rezultat toga je takodje bila i nuzna promena njegove svesnosti, tj. potpuna
suprotnost Bozjoj, te je on postao zao.
To bi ukratko bio sadrzaj dve verzije legende sa veoma snaznom i pronicljivom simbolikom. Bog
predstavlja sustinu svega, tj. savrsen intenzitet svesti, dok Lucifer predstavalja aktivnost svesti.
Intenzitet se razlikuje po snazi koja zadrzava karakter staticnosti. Medjutim, stalne nijanse razlicite
jacine neminovno dovode do kulminacije snage intenziteta sto uzrokuje nastanak aktivnosti, tj.
drugacijeg kvaliteta ili suprotnost intenzitetu.
To u isto vreme uslovljava i drugacije zakonitosti razvoja aktivnosti od intenziteta. Medjutim, aktivnost
(svesnost) nikada ne bi mogla nastati iz intenziteta (osecanja), a da vec nije bila sadrzana u njemu.
Inteniztet ili apsolutna sazetost svesti se nikada ne moze razumeti ni objasniti. Takva snaga samim
prelaskom u aktivnost ili svesnost, tj. misao vec ogranicava sama sebe i predstavlja nesto drugo. Zbog
toga i Lao Ce kaze:
" Onaj koji zna, ne govori. Onaj koji govori, ne zna."
Iz takvog intenziteta punoce, savrsenosti ili mira i ljubavi, tj. smisla iskrsne misao, odnosno aktivnost ili
svesnost (sto je u legendi predstavljeno kao sukob ili odvajanje Lucifera od Boga). Takav momenat se
odrazi kao ogroman prasak ili totalna ekspanzija svesti koja razara bezoblicnost i uslovljava radjanje
oblika ili pojave, tj. novog kvaliteta postojanja. Taj novi kvalitet postojanja odlikuje se bezosecajnim
intenzitetom ili materijom koja zauzima prostor, kao i nesvesnom aktivnoscu ili energijom koja se
nalazi u specificnom odnosu s vremenom.
Zbog toga su prostor i vreme neposredne posledice nastanka fizicke dimenzije, odnosno sirenja ili
rasprostiranja individualnih elemenata i njihove interakcije. Njima se kreiraju uzrocno posledicni odnosi
ili pojavne zakonitosti svesti.
Vreme i prostor mogu postojati samo kroz aktivnost svesti ili njenu "pojavu". Za intenzitet svesti je
karakteristicna sazetost svih individualnosti u jedinstvu. Zbog toga takva sazetost nema ni vreme ni
prostor posto predstavlja apsolutnu sustinu, tj. sustinske zakonitosti ili apsolutnu istinu svesti ili postojanja.
veoma cesto one objasnjavaju i njenu uslovljenost i interakciju s fizickom dimenzijom. Tako na primer,
u hriscanskoj legendi o Bogu i Luciferu veoma slikovito je dat opis nastanka fizicke egzistencije iz
nefizicke. Mada postoji vise verzija te legende njihova sustina je ista. Pre nego sto se predje na
analizu legende, potrebno je takodje odrediti i znacenje imana Lucifer.
" Lucifer (lat.) doslovno rimski prevod imena bozanstva koje su Grci nazivali Fosfor (Phosporos) ili
Heosfor 'Svetlonosac' ili 'Onaj koji donosi jutro'. Istim imenom su Grci i Rimljani nazivali planetu
Veneru (Afroditinu zvezdu), odnosno 'zvezdu Danicu'. U hriscanskoj tradiciji, medjutim, Lucifer je
posebno ime Sotone 'laznog andjela (vesnika) svetla (II Kor. 2,11). Do te promene znacenja doslo se
alegorijskim tumacenjem pojedinih mesta Biblije (Isaija 14, 12; Luka 10, 18; II Kor. 2, 11)."
Paralelno s Luciferom bilo bi interesantno pomenuti i razlicita shavtanja bozanstva demijurg.
"Demijurg (grc.) graditelj, zanatlija; Ksenofont pripisuje Sokratu verovanje da je covekovo telo izgradio
neki mudar zanatlija. U Platonovom dijalogu 'Timaj' demijurg je zivotni princip materijalnog sveta i
umetnik koji oblikuje kosmos oblikujuci a potom mesajuci elemente vodu, vatru, vazduh i zemlju; u
tom svojstvu Platonov demijurg je vise i starije bice od drugih nizih bozanstava koja oblikuju telesnu
gradju smrtnih bica."
Neki od gnostika su demijurg predstavili kao silu zla koja je kreirala materijalni svet koji se u
potpunosti razlikovao od bozijeg sveta dobra. Isto tako, indijsko bozanstvo Siva koje zajedno sa
Bramom i Visnom sacinjavaju trojstvo, predstavljeno je kao graditelj i rusitelj.
To su samo od nekih primera u razlicitim religijama koje kreativnost i vecnost nefizickog i prolaznost i
destruktivnost materijalnog vide kao jedno isto samo u potrebnoj ili nuznoj promeni i razlici.
Prema mitologiji Lucifer je bio najsposobniji Boziji andjeo koji je isteran s neba posto je dosao u sukob
s Bogom. Rezultat tog proterivanja bio je Luciferov pad iz vise sfere ili neba (nefizicko postojanje) u
nizu sferu ili zemlju (fizicko postojanje) gde on osniva svoje carstvo. To carstvo postaje potpuna
suprotnost Bozijem carstvu jer je Luciferov pad uslovio i promenu njegove svesnosti. Medjutim, takva
suprotnost omogucava stalnu interakciju ili aktivnost, odnosno kreativnost koja predstavlja sustinu
svesti ili postojanja, tj. Boga.
Po drugoj verziji Lucifer se dobrovoljno iz jedne vise sfere, kada se za to ukazala potreba u "Bozijem
planu" spustio u nizu sferu da bi time omogucio neophodne i nuzne promene i razlike koje su sastavni
deo Bozijeg postojanja, ali rezultat toga je takodje bila i nuzna promena njegove svesnosti, tj. potpuna
suprotnost Bozjoj, te je on postao zao.
To bi ukratko bio sadrzaj dve verzije legende sa veoma snaznom i pronicljivom simbolikom. Bog
predstavlja sustinu svega, tj. savrsen intenzitet svesti, dok Lucifer predstavalja aktivnost svesti.
Intenzitet se razlikuje po snazi koja zadrzava karakter staticnosti. Medjutim, stalne nijanse razlicite
jacine neminovno dovode do kulminacije snage intenziteta sto uzrokuje nastanak aktivnosti, tj.
drugacijeg kvaliteta ili suprotnost intenzitetu.
To u isto vreme uslovljava i drugacije zakonitosti razvoja aktivnosti od intenziteta. Medjutim, aktivnost
(svesnost) nikada ne bi mogla nastati iz intenziteta (osecanja), a da vec nije bila sadrzana u njemu.
Inteniztet ili apsolutna sazetost svesti se nikada ne moze razumeti ni objasniti. Takva snaga samim
prelaskom u aktivnost ili svesnost, tj. misao vec ogranicava sama sebe i predstavlja nesto drugo. Zbog
toga i Lao Ce kaze:
" Onaj koji zna, ne govori. Onaj koji govori, ne zna."
Iz takvog intenziteta punoce, savrsenosti ili mira i ljubavi, tj. smisla iskrsne misao, odnosno aktivnost ili
svesnost (sto je u legendi predstavljeno kao sukob ili odvajanje Lucifera od Boga). Takav momenat se
odrazi kao ogroman prasak ili totalna ekspanzija svesti koja razara bezoblicnost i uslovljava radjanje
oblika ili pojave, tj. novog kvaliteta postojanja. Taj novi kvalitet postojanja odlikuje se bezosecajnim
intenzitetom ili materijom koja zauzima prostor, kao i nesvesnom aktivnoscu ili energijom koja se
nalazi u specificnom odnosu s vremenom.
Zbog toga su prostor i vreme neposredne posledice nastanka fizicke dimenzije, odnosno sirenja ili
rasprostiranja individualnih elemenata i njihove interakcije. Njima se kreiraju uzrocno posledicni odnosi
ili pojavne zakonitosti svesti.
Vreme i prostor mogu postojati samo kroz aktivnost svesti ili njenu "pojavu". Za intenzitet svesti je
karakteristicna sazetost svih individualnosti u jedinstvu. Zbog toga takva sazetost nema ni vreme ni
prostor posto predstavlja apsolutnu sustinu, tj. sustinske zakonitosti ili apsolutnu istinu svesti ili postojanja.