Пркос

KO cedo mi u kolevci dira,
i snove andjela odnosi tople,
ko je taj sto bukace i mir mu razbija,
ko mu toplinu ognjista oceva,
pepelom zla okiva?

Ko su ti djavoli,ko ih drzi,
ko su sotone nek ih sunce sprzi.
Ko su djelati nad snom andjela,
koja se zmija oko ceda obvija.

Pusti hijeno , ceda osmeh dragi,
,da srecno guguce svojoj miloj majci.
Ostavi krvnice da otac ga nauci,
prve reci drage,u rodjenoj kuci.

Da srecno i veselo zakoraca zemljom
u osmehu srece i jedinom zeljom,
da majku i oca zagrli i ljubi
na ognjistu doma gde se zora budi.

Idi od mog ceda pustahijo ljuta
skloni se od ceda mog,bezi mi sa puta
idi tamo gde si bio,nek te djavo nosi
ostavi mi cedo moje,moje radosti.

Prkos