Пркос

Toplo i nezno ko latica ruze
satenskoga sjaja ruci sto je uze
prisloni na usne puna vlazne rose
iz baste ljubavi sto u dusi nose.

Nezna osecanja mirisna i zrela
leptirima zanosa na dlan sto je sela
opijena melodijom vetra povetarca
moli da je stavis na svoja nedarca.

Da napoji ljubav,pogled oka nezni
da sapatom budi one sto su sneni
i tuckom da polen prospe po lepoti
suncem sto se radja u jutarnjoj rosi.

Prkos