Mikrobiologija

Nauka o mikroorganizmima, velikoj i raznorodnoj grupi organizama koji svoj životni ciklus
provode kao pojedinačne ćelije ili grupe ćelija.

Mikrobiologija i mikoorganizmi

Mikrobiologija se često definiše kao nauka koja proučava organizme koji su premali da bi se videli
golim okom, odnosno kao nauka koja proučava mikroorganizme. Organizmi i objekti manji od jednog
milimetra u prečniku ne mogu se videti golim okom, te su mikroskopi naišli na ogromnu primenu u
mikrobiologiji.

Mikroorganizmi:

prokarioti: Bacteria i Archaea
eukarioti: alge, gljive i protozoa
virusi, ne poseduju ćelijsku građu

http://razbibriga.net/imported/2011/...am_srsvg-1.png
Prokariotska ćelija

http://razbibriga.net/imported/2011/...njskacel-1.gif

Eukariotska ćelija

POZITIVAN ASPEKT PRISUSTVA MIKROORGANIZAMA

Mikroorganizmi su od velikog značaja. Mikroorganizmi su neophodni za pravljenje hleba,
sira, piva, vina, antibiotika, enzima, vakcina, vitamina i mnogih drugih bitnih produkata.
Mikroorganizmi su neophodni za ekološki sistem. Zahvaljujući njima postoje azotni i
ugljenikovi ciklusi koji se odvijaju duboko u zemljištu i u dubokim vodama.

NEGATIVAN ASPEKT PRISUSTVA MIKROORGANIZAMA

Mikroorganizmi su uzrok mnogih problema u istoriji čovečanstva. Bolesti izazvane
mikroorganizmima su od velikog značaja. Na primjer: u doba Rimskog carstva i tokom
osvajanja Novog Sveta, 1347 godine Crna smrt je harala Evropom i do 1351 samo četiri
godine kasnije, 1/3 populacije je umrla.
Danas jedna od najvećih bitaka koje moderna mikrobiologija vodi, je sa virusom HIV-a,
koji vodi do bolesti AIDS-a.

Prema grupama mikroorganizama koje proučava, mikrobiologija se deli na:

Bakteriologiju (grč. bakterion - štapić, palica; lógos- nauka) - proučava morfološka
svojstva bakterija, njihov rast, metabolizam, i genetiku.

Mikologiju (grč. mýkes - gljiva; lógos - nauka) – proučava gljive, jednoćelijske i
višećelijske, heterotrofne i aklorotrofne organizme. Proučavaju se njihova morfološka
svojstva, rast, metabolizam i genetika.

Virologija,(virusologiju) (lat. virus - otrov, sluz; grč lógos - nauka) – proučava viruse, te
viroide i prione, infektivne čestice manje od virusa, koji su uzročnici bolesti biljaka,
životinja i ljudi.

Protistologiju (grč.prótistos - prvi, najraniji; lógos- nauka) – proučava protiste.

Parazitologiju - proučava pljosnate i valjakste nametnike i člankonožce.

Važni datumi u razvoju mikrobiologije

1546 - Frakastoro je pretpostavio da bolesti mogu biti rezulat nevidljivih organizama

1590 - Džensen prvi pravi mikroskop

1676 - Levenhok otkriva prve organizme

1786 - Miler pravi prvu sistematsku klasifikaciju bakterija

1798 - Jener prvi put upotrebljava vakcinu protiv boginja

1838 - Švan i Šlajden objavljuju rad Teorija ćelija

1844 - Basi potvrđuje da su mnoge bolesti izazvane mikroorganizmima

1847 - Semelvajs potvrđuje da se bolesti mogu preneti sa osobe na osobu, i prvi
primjenjuje dezinfekciju

1849 - Snou istraživa epidemiologiju kolere u Londonu

1857 - Luj Paster potvrđuje da je fermentacija rezultat rada mikroorganizma

1858 - Virčov potvrđuje da ćelije nastaju deljenjem ćelija

1861 - Paster za sva vremena opovrgnuje teoriju spontane generacije

1867 - Lister objavljuje rad o primeni dezinfekcije tokom operacija

1869 - Mišer otkriva nukleinske kiseline

1880 - Lavren pokazuje da je uzrok malarije mikroorganizam Plasmodium

1882 - Koh otkriva da je uzrok tuberkuloze bacil Mycobacterium tuberculosis

1884 - Gramovi metode dele bakterije na gram pozitivne i gram negativne

1885 - Paster pravi vakcinu protiv besnila

1886 - Ešerih otkriva uzrok dijareje - mikroorganizam Escherichia Coli

1896 - Van Ermengem otkriva uzrok botulizma – Clostridium botulinum

1897 - Ros pokazuje da malariju prenosi komarac

1900 - Rid pokazuje da žutu groznicu prenosi komarac

1902 - Lendštajner otkriva krvne grupe

1903 - Rajt otkriva prisustvo antitela

1905 - Šaudin i Hofman otkrivaju da se sifilis prenosi

1910 - Ehrlih proizvodi prvi lek za sifilis

1915 - D'Herel i Tvort otkrivaju prve viruse koji napadaju bakterije

1928 - Grifit otkriva bakterijsku transformaciju

1929 - Fleming otkriva penicilin

1937 - Čaton deli organizme na prokariote i eukariote

1941 - Bidl i Tatum postavljaju hipotezu Jedan gen - jedan enzim

1944 - Averi pokazuje da je DNK nosilac genetske informacije

1945 - Vaksman otkriva streptomicin

1946 - Tatum opisuje bakterijsku konjugaciju

1951 - Herši i Čejs opisuje način na koji virus napada bakterije

1952 - Medaver otkriva da organizam ima osobinu tolerantnosti

1953 - Votson i Kirk otkrivaju strukturu molekula DNK

1962 - Porter opisuje osnovnu strukturu imunoglobulina G

1966 - Nirenberg, Korana i drugi otkrivaju Genetski kod - Genetska šifra

1970 - Arber i Smit otkrivaju restriktivne enzime

1971 - Baltimor otkriva obrnutu trankripciju kod virusa

1977 - Gilber i Senger otkrivaju tehnike za sekvenciranje DNK molekula

1979 - Sinteza insulina putem tehnologije rekombinacije DNK

1980 - Objavljena svjetska eliminacije variole vere

1982 - Sinteza vakcine za Hepatitis B

1984 - Lik Montanjer identifikuje HIV virus

1985 - Mulis razvija polimerizovanu lančanu reakciju – PCR

1986 - Prvi put upotrebljena genska terapija

1995 - Objavljena DNK sekvenca Haemophilus influenzae

1997 - Otkrivena najveća bakterija na svijetu

1999 - Potpuno poznat ljudski genom u Projektu ljudskog genoma