Prirodni radioaktivni izotopi uglavnom pripadaju trima porodicama i to : uran – radijumovoj, koja broji 15 članova a roditelj joj je uran ( posle većeg broja alfa i beta raspada niz se završava radi radijumom G-koji predstavlja stabilni izotop olova mase 206), torijumovoj, koja se poslije izvesnog broja stupnjeva završava torijumom D-ThD-stabilnim izotopom olova mase 208 i aktinijumovoj, koja se završava stabilnim izotopom olova mase 207.
Četvrta radioaktivna porodica koju teorija predviđa, naziva se po članu najdužim vremenom poluraspada neptunijunovon. Članovi ovog niza imaju vreme poluraspada kratka u odnosu na geološko vrijeme, tako da se u prirodi ne mogu naći. Neptinijumov radioaktivni niz se završava stabilnim izotopom bizmuta mase 209, a njegovi članovi se proizvode veštačkim putem tj. nuklearnim reakcijama.
Pored prirodnih radioaktivnih izotopa grupisanih u radioaktivne porodice postoje i mnogi drugi koji zbog dugog vremena poluraspada i teškoća oko njihove identifikacije i merenja slabijih aktivnosti nemaju veći praktički značaj.