Ennio Morricone

[Bisernica]

Enio Morikone (it. Ennio Morricone; rođen 10. novembra 1928. u Rimu, u Italiji) je proslavljeni italijanski kompozitor i dirigent. Njegov rani opus obuhvata simfonijsku i kamernu muziku, a ugled je gradio prvenstveno pišući muziku za film, ali i za pozorište i televiziju. Komponovao je i uredio partiture za više od 500 filmskih i televizijskih produkcija. Morikone se smatra jednim od najuticajnijih filmskih kompozitora sa kraja 1950-ih. Dobro je poznat po svojoj dugoročnoj saradnji sa međunarodno priznatim rediteljima kao što su Serđo Leone, Brajan de Palma, Bari Levinson (Barry Levinson) i Đuzepe Tornatore.

Morikone se rodio u Rimu kao sin Libere (Libera) i Marija (Mario) Morikonea, džez-trubača. Obrazovao se na Nacionalnoj akademiji Svete Sesilije (Accademia Nazionale di Santa Cecilia) za trubu, kompoziciju, horsku muziku, i horsko dirigovanje pod Gofredom Petrasijem (Goffredo Petrassi), koji je jako uticao na njega i kome je Morikone posvetio koncertne komade.

Morikone nije bio samo muzički napredan. Napisao je svoje prve kompozicije kad je imao 6 godina, ali je smišljeno ohrabrivan da razvija ovaj prirodni talenat i obučavan je da bude spreman da preuzme uloge oca, kako u kući, tako i na poslu.

Primoran od strane svog oca da uzme trubu, on je prvo otišao u Santa Sesiliju da uzima časove na instrumentu kad je imao 9 godina. Morikone je zvanično ušao u konzervatorijum 1940. sa 12 godina, upisavši četvorogodišnji program za harmoniju. Prema različitim izveštajima, on ga je završio ili za dve godine ili za šest meseci (približan datum). To su bile teške godine Drugog svetskog rata u žestoko bombardovanom "otvorenom gradu"; kompozitor je primetio da je ono što je najviše upamtio tih godina bila glad. Mnoge godine su provedeve u učenju, dajući mu izuzetan nivo tehničke sposobnosti da izloži svoju muziku. Njegova iskustva iz rata uticala su na mnoge njegove partiture za filmove u tom periodu.

Morikone je nastupao u Srbiji 14. februara 2009. sa simfonijskim orkestrom „Roma sinfonijeta“ (it. Roma Sinfonietta), solistkinjom Suzanom Rigači (it. Susanna Rigacci) i akademskim horom „Obilić“ iz Beograda. Koncert je održan u Beogradskoj areni pred oko 15.000 gledalaca, a Morikone se tri puta vraćao na bis produživši tako koncert sa predviđenih 2 sata na puna 3 sata.


http://sh.wikipedia.org/wiki/Ennio_Morricone

[Bisernica]

Napisao je svojstvene filmske partiture za Leonove špageti-vesterne (Spaghetti Westerns): Za šaku dolara (Fistful of Dollars, 1964); Za dolar više (For a Few Dollars More, 1965); Dobar, loš, zao (The Good, the Bad and the Ugly, 1966) i Bilo jednom na Divljem zapadu (Once Upon a Time in the West, 1968). 1980-ih Morikone komponuje partiture za: horor-film Džona Karpentera (John Carpenter), Stvor (The Thing, 1982); Leoneov Bilo jednom u Americi (Once Upon a Time in America,1984); Misiju (The Mission, 1986) Rolanda Žofea (Roland Joffé); De Palmine Nedodirljive (The Untouchables, 1987) i Kino "Paradiso" (Cinema Paradiso, 1988) Đuzepea Tornatorea.

Njegove novije kompozicije uključuju partiture za: Potpuni zaokret (U Turn, 1997) Olivera Stouna (Oliver Stone); Tornatoreove Legende o 1900 (The Legends of 1900, 1998) i Malena (Malèna, 2000), Misija na Marsu (Mission to Mars, 2000) Brajana de Palme; Fateless (2005) i Barija: kapija vetrova (Baarìa – La porta del vento, 2009). Enio Morikone je dobio dva Gremija (Grammy Award), dva Zlatna globusa (Golden Globe Award) i pet nagrada Entoni Eskuit za filmsku muziku od BAFTA-e u periodu od 1979-1992. Bio je nominovan za pet Oskara za najbolju muziku, originalnu muziku u periodu od 1979-2001. Morikone je dobio Počasnog Oskara u 2007 "za svoje veličanstvene i višestrane doprinose umetnosti filmske muzike". On je bio drugi kompozitor koji je dobio ovu nagradu poslije njenog uvođenja 1928.

http://sh.wikipedia.org/wiki/Ennio_Morricone

[Bisernica]

[Bisernica]

meni najdraža

[Bisernica]

[Bisernica]

[Bisernica]

[naki]

omiljena

[Bisernica]

[Bisernica]

[Bisernica]

[Bisernica]